Soms geeft het leven je zo’n prachtige aanwijzingen dat ik spontaan begin te lachen. De kunst is om er iets mee te doen op het moment dat je ze krijgt. Een heel leerproces, gelukkig gaat het bij mij steeds beter. Ik deel heel graag een mooi voorbeeld hiervan met jou.
Enkele dagen geleden, postte iemand een foto van een boek in de Facebookgroep ( De kracht van NU – Eckhart Tolle). Toeval bestaat niet, maar zelf heb ik dat boek ook een tijdje geleden gekocht, op aanraden van iemand. De inhoud is heel interessant, maar voor mij leest het boek niet zo vlot als een roman. De woorden hebben vaak wat tijd nodig om door te dringen. Waarschijnlijk is dat de reden dat ik het even opzij had laten liggen. Ik heb namelijk graag dat het vooruit gaat, maar soms hebben dingen nu eenmaal tijd nodig. In elk geval was de gedachte om verder te lezen in dat boek al eerder gepasseerd in mijn gedachten. Ik zag deze post als een duidelijke herinnering om het ook effectief te doen. Dezelfde avond nam ik het boek. Er lag nog een ander boek boven, dat ik eerst wegnam. Toen vond ik een verrassing die mijn vriend blijkbaar had achtergelaten na zijn vertrek, enkele dagen voordien. Het leven had me een duidelijke aanwijzing gegeven om die te vinden, anders had het waarschijnlijk nog een hele tijd geduurd. Het was zo’n mooi en leuk moment, dat ik er vanbinnen helemaal warm van werd. Ik heb mijn vriend meteen een bedankje gestuurd en ben beginnen lezen.
Van dit soort situaties kan ik enorm genieten. Het leven heeft zoveel humor! Voor mij weer een mooi bewijs dat toeval niet bestaat. Iedereen krijgt elke dag tekens en signalen, maar het is onze taak om ze te leren zien. Of om ze te willen zien. En dan uiteraard ook nog actie nemen.
Soms zijn er van die situaties, waarbij je plots een idee of gedachte krijgt. Op dat moment doe je er niets mee en de gedachte verdwijnt weer. Later merk je dan vaak dat je beter wel actie had genomen. Een voorbeeld: je denkt aan een goede vriend(in) en hebt de neiging hem/haar te bellen. ‘s Avonds belt je vriend(in) je en vertelt dat hij/haar je die dag nodig had, maar je niet wilde storen. Wedden dat je reactie is: “Ik wist dat ik je moest bellen, maar…”. Herken je dit?
Je hebt vast al gelijkaardige situaties ervaren, waarbij je nadien beseft dat je die gedachte of dat idee beter had gevolgd. Ik nodig je graag uit je bewust te worden van deze subtiele aanwijzingen. Volg de eerstvolgende keer is je gedachte of het idee dat je plots krijgt. Vaak kost het ook niet veel tijd en moeite. Zo oefen je ook om dit soort aanwijzingen te herkennen. Je hebt niets bij te verliezen, integendeel. Wie weet wat voor leuke verrassing wacht er op je?
