Mijn grootste missie is om mensen te helpen gelukkiger te zijn. Ik hou er enorm van om te zien hoe mensen stappen in de goede richting nemen en voelen wat voor geluk hen dat brengt. Het liefst van al had ik een toverstokje om iedereen meteen te helpen. Maar helaas werkt het leven niet zo.
De afgelopen dagen heb ik een mooi inzicht gekregen. Eigenlijk wist ik het al wel, maar ik heb nog wat oefening nodig om het toe te passen. Iemand die heel belangrijk is voor me, had het enorm moeilijk met een bepaalde situatie. We hebben enkele goede gesprekken gehad, maar ik voelde geen verbetering. Het zware gevoel bleef hangen. Ik wilde zo graag helpen, maar kon niet meer doen dan ik had gedaan. Even had ik ook een heel slecht gevoel omdat ik naar mijn gevoel niet geslaagd was in mijn missie.
Ik las “toevallig”een stukje tekst dat je zelfs met de beste bedoelingen niet iedereen kan helpen en redden. Zo herkenbaar! Toen besefte ik dat ik de situatie mocht loslaten. Ik heb geluisterd, inzichten gegeven en gesteund waar ik kon. Meer dan dit kon ik niet doen. Het was nu aan de persoon zelf om de situatie te veranderen. Want ik ben niet verantwoordelijk voor het leven van anderen. Ik kan enkel ondersteunen, motiveren, en kennis delen. Ik kan het niet voor iemand anders oplossen. Dat doet iedereen voor zichzelf, of niet. Die verantwoordelijkheid ligt enkel bij jezelf en bij niemand anders.
Dat inzicht gaf me enorm veel rust. Ik was tegelijk ook weer streng voor mezelf… Wat ik ook merkte is, hoeveel energie het kost om je zorgen te maken over iets waar je geen controle over hebt. Ik maakte me zorgen over de situatie van de persoon en wilde heel graag helpen. Ik kon echter zelf niets doen. Het enige dat ik kon doen is ervaringen en inzichten delen, luisteren, steun geven en er voor hem zijn. Na het inzicht dat ik niet verantwoordelijk ben voor zijn geluk, heb ik nog iets anders gedaan: de focus weer op mijn eigen geluk gelegd en hier weer kracht uitgehaald.
Op een of andere manier geloof ik dat het een goede invloed heeft gehad op de moeilijke situatie. Enkele uren na mijn beslissing om mijn eigen verantwoordelijkheid weer in handen te nemen, kreeg ik een bericht dat het veel beter ging. Mijn woorden waren doorgedrongen en hadden blijkbaar geholpen om bepaalde gedachten los te laten. Op dat moment besefte hij zelf dat het probleem helemaal niet zo groot was als hij eerst dacht. Hij kon de situatie loslaten en stond weer open voor mogelijke oplossingen.
Dit is weer een mooi voorbeeld van de kleine wonderen van het leven. We hebben in deze situatie allebei inzichten gehad, waar ik enorm dankbaar voor ben. Elke dag kan je iets leren, als je er voor open staat. Ik ga dapper door met mijn inzichten te delen en hoop zo ook jou een stapje verder te helpen. Dankjewel dat ik mijn leerproces met je mag delen!
