Onlangs nam ik samen met mijn paard deel aan een cursus, waar ik al maanden naar uit had gekeken. De eerste dag werd ik enorm geconfronteerd met mezelf. Het liep niet zoals ik me had voorgesteld en ik voelde teleurstelling en twijfels. Vooral twijfels over mezelf: ”Kan ik dit wel? ”. Ik had enorm het gevoel dat ik niet vooruit was gegaan. En zoals men vaak zegt: stilstaan is achteruitgang. Herken jij dat gevoel?
Deze gedachten bevestigden mijn schuldgevoelens omdat ik de weken er voor minder had kunnen trainen. Ik had een drukke periode en het lukte me niet elke dag om mijn eigen trainingen als prioriteit in te plannen. Een les die ik ondertussen heb geleerd … Gelukkig heb ik mijn twijfels heel snel aan de kant kunnen gooien en heb ik me geconcentreerd op het moment. Ik kon de voorbije weken niet meer inhalen, maar besliste om er op dat moment het beste van te maken. Tenslotte waren we allemaal daar om bij te leren.
Later op de cursus kreeg ik een heel ander gevoel. We oefenden op een andere specialisatie en daar merkte ik wel hoeveel vooruitgang ik had gemaakt de afgelopen maanden. Wat een fantastisch gevoel! Alle twijfels waren meteen weg en dit was een prachtige bevestiging dat ik goed bezig ben. Op dat moment besefte ik, dat ik ook net aan die specialisatie de meeste tijd had besteed in mijn trainingen. Dus toch een mooie vooruitgang! Heb jij dit gevoel van euforie ook al eens ervaren?
Een mooi bewijs van het spreekwoord: “Oefening baart kunst”. Hoe meer je oefent, hoe meer vooruitgang je maakt. We weten dit allemaal wel, maar staan we er genoeg bij stil? Voor mij was dit een heel mooi voorbeeld. Dat ene moment heeft me een enorme boost gegeven en de kracht om te blijven doorzetten. Gelukkig heeft dat inzicht mijn twijfels volledig laten verdwijnen. Heb jij soms twijfels of je iets gaat kunnen? Of geloof jij rotsvast in jezelf?
Wat ik ook uit die situatie heb geleerd, is dat we nog steeds veel te streng zijn voor onszelf. We leggen de lat veel te hoog en verwachten vaak te veel. We mogen gerust meer geduld hebben met onszelf. Rome is toch ook niet op 1 dag gebouwd? We verwachten dat we steeds meer kunnen en alles steeds beter kunnen. Als dat effectief lukt, geef jij jezelf dan ook een compliment? Geniet jij van je vooruitgang?
Sta er eens bij stil hoe je over jezelf denkt of praat. Hoe vaak zijn we niet tevreden met de resultaten, of vinden we dat we nog beter hadden kunnen doen? Voor je meer van jezelf verwacht, denk eens even na of je dat ook van je eigen kinderen zou verwachten. Zou jij tegen je kinderen spreken zoals je tegen jezelf spreekt?
Laat je niet tegenhouden door je gedachten. Twijfel er niet aan of je wel goed genoeg bent om iets te doen. Je kan veel meer dan je denkt! Moedig jezelf wat meer aan, net zoals je bij je kinderen.
