Soms kom je op een punt dat mensen uit je leven verdwijnen. Het kan onverwacht zijn of je kan het zien aankomen. Ook al zie je het aankomen, het doet toch telkens pijn. Vooral de mensen die onverwacht uit je leven verdwijnen, doen je even nadenken. Heb jij dat ook al eens ervaren?
Uit ervaring merk ik dat de meeste mensen vooral gaan kijken wat ze zelf fout hebben gedaan. Daar gaat het helemaal niet om. Er is niemand in de fout gegaan. Je bent beiden op een punt gekomen in je leven dat er iets in jullie relatie is veranderd. Wat we het minste verwachten, is dat je misschien zelf veranderd bent. Ik bedoel dit in de meest positieve zin.
Als je groeit, verander je. Dat hoort er eenmaal bij. Als je mensen na lange tijd terugziet en ze je zeggen: “Je bent nog niets verandert”, is dat dan een compliment? Het gaat niet over het uiterlijk, ik denk dat we het erover eens zijn dat we op dat vlak allemaal veranderen. Dat hoort ook bij het ouder worden. Kijk eens even enkele jaren terug. Ben jij als persoon dezelfde die je toen was? Heb je nog dezelfde levensvisie en interesses?
Ik hoop van harte dat je wel veranderd bent als persoon. Dat betekent dat je meer levenservaring hebt en lessen hebt geleerd uit vroegere ervaringen. Verandering is positief, ook al gaat het meestal gepaard met de nodige angsten. Kijk naar de natuur, die verandert ook constant. Het hoort bij het leven.
Is het dan erg dat bepaalde mensen uit je leven verdwijnen? Helemaal niet. Het is niet leuk en het brengt meestal ook verdriet met zich mee. Durf je het echter langs een andere kant bekijken? Je kan dankbaar zijn voor de mooie momenten samen. Je kan dankbaar zijn voor alles wat je van elkaar hebt geleerd. Je kan dankbaar zijn dat je elk je eigen weg kan verderzetten. Voelt het beter als je het op deze manier bekijkt?
Je hoort vaak dat mensen uit elkaar groeien. Dit kan veel redenen hebben. Een belanrijke reden, waar niet iedereen bij stilstaat, is letterlijk het “groeien”. Als de ene persoon aan een sneller tempo evolueert, is dat niet altijd makkelijk om elkaar te begrijpen. Ieder heeft zijn eigen tempo en daar is helemaal niets mis mee. Dit mogen we van elkaar ook respecteren. Maar soms wordt de kloof tussen die personen te groot. Ze begrijpen van elkaar niet meer waar ze mee bezig zijn of hoe ze denken en handelen. Dit is vooral moeilijk als je elkaar jaren kent. Het kan heel confronterend zijn om te beseffen dat jullie nu te verschillend zijn, terwijl jullie tijdens je jeugdjaren misschien wel beste vrienden waren.
Soms mogen we vriendschappen of relaties gewoon loslaten… Voel je hiervoor niet schuldig. Wees dankbaar voor wat je samen hebt mogen delen en wees enthousiast voor de nieuwe mensen die in je leven komen.
